Bojownik syjamski
Samiec bojownika syjamskiego - odmiana hodowlana niebieska
Samica bojownika syjamskiego - barwy naturalne
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	błędnikowce
Rodzina	guramiowate
Rodzaj	bojownik
Gatunek	bojownik syjamski
Nazwa systematyczna
Betta splendens
Regan, 1910
:)
:)

gniazdo bojownika

tarło bojownika syjamskiego

Odmiana hodowlana z podwójnym ogonem - samiec

Odmiana hodowlana Half Moon niebieska - samiec

Bojownik syjamski, bojownik wspaniały (Betta splendens) – słodkowodna ryba akwariowa z rodziny guramiowatych. Ze względu na jaskrawe ubarwienie i kształt płetw bojowniki są często hodowane w akwariach. Po raz pierwszy gatunek ten pojawił się w Europie już pod koniec XIX wieku we Francji, jednak nie posiadał wówczas tak wielu odmian o różnorodnych barwach i kształtach płetw jak obecnie. W formie dzikiej gatunek w zależności od miejsca, z którego pochodzi, posiada ubarwienie czerwone lub zielone^[1]. Dopiero odmiany wyselekcjonowane przez człowieka posiadają tak szeroką gamę barw i różnorodne kształty płetw jak dzisiaj. Polska nazwa tych ryb związana jest z wyjątkowo wojowniczym zachowaniem samców. W krajach azjatyckich, które są jego ojczyzną, bojowość i zaczepność tego gatunku została wykorzystana do walk na śmierć i życie w sporcie podobnym do "walk kogutów", połączonym z zyskownymi zakładami pieniężnymi^[1].

Występowanie

Jest mieszkańcem płytkich wód Tajlandii, Wietnamu, Indii i Półwyspu Malajskiego. W środowisku naturalnym bojowniki można spotkać w małych stawach, kanałach irygacyjnych, rozlewiskach i polach ryżowych. Wszędzie tam, gdzie woda jest płytka, mulista i łatwo nagrzewająca się.

Charakterystyka

W naturalnym środowisku dorasta do około 6 cm długości. Niektóre hodowlane weloniaste formy osiągają nawet 10 cm. W naturze koloru brunatnego z mieniącą się łuską, w niewoli wyselekcjonowano różnobarwne odmiany. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są jaskrawiej ubarwione od samiczek (choć gama kolorów jest równie imponująca) i mają dłuższe płetwy. Czasem zauważalne są też u niej poziome lub pionowe pasy określające nastrój i stan zdrowia ryby^[2]. Z uwagi na niedobór rozpuszczonego w wodzie tlenu na terenach występowania ryba ta wykształciła u siebie tzw. labirynt, dzięki któremu może oddychać powietrzem atmosferycznym. Bojowniki przeciętnie żyją około 2 lat^[3]. Na długość ich życia wpływa temperatura wody. Im temperatura wody jest niższa tym dłużej żyją i mogą osiągnąć wiek nawet do 3 lat^[4].

Hodowla

Jest bardzo lubianą rybą przez hodowców akwariowych. Ryba łatwa w hodowli^[5], lecz trzeba wziąć pod uwagę silny terytorializm samców. Samce tego gatunku są w stosunku do siebie bardzo agresywne. Kiedy się spotkają przez parę minut stroszą na siebie płetwy. Następnie atakują. Ryby rzucają się na siebie i obszarpują sobie kawałki płetw. W jednym zbiorniku można trzymać tylko jednego samca. Rybka ta chętnie znajduje schronienie wśród łodyg roślin.Preferuje także stałą temperaturę w granicach 22-32 °C i odczyn Ph równy 7°. Zalecany poziom wody w akwarium ok. 20 cm. Obrońcy praw zwierząt są przeciwni trzymaniu bojowników w małych naczyniach i w wielu krajach wprowadzono już ustawy o ochronie zwierząt zakazujące trzymania bojowników pojedynczo w niewielkich pojemnikach^[6]. Niemniej jednak bojownik trze się parami nawet w niewielkich zbiornikach, które nie przekraczają pojemności 3 litrów^[7]. Jak każda ryba, dla zachowania czystości w akwarium, potrzebuje filtra oraz grzałki z termostatem do utrzymania temperatury.

Pokarm

Bojowniki to ryby drapieżne, dlatego w ich diecie powinny przeważać pokarmy pochodzenia zwierzęcego, mrożone jak i żywe: larwy komarów, ochotka, wodzień, dafnie, grindale, artemia, narybek.

Rozmnażanie

Przy podwyższonej temperaturze ok. 28 °C, samiec buduje gniazdo z piany na powierzchni wody, do którego zwabia samicę i dochodzi do tarła. Samiec delikatnie naciska na partie brzuszne samicy. Wtedy wyrzuca ona do kilkunastu ziaren ikry, którą od razu zapładnia samiec. Ten akt powtarzają wielokrotnie. Ikra opada na dno akwarium, z którego zbiera ją samiec i umieszcza w gnieździe. Samica składa ok. 50-300 jaj. Po tarle należy samicę odłowić, gdyż może być nawet zabita przez samca opiekującego się ikrą. Młode opuszczają gniazdo po 3-4 dniach. Można usunąć w tym czasie samca z akwarium, ponieważ może zjadać narybek. Młode osobniki nim wykształcą labirynt, wykorzystują skrzela stąd należy je trzymać w zbiornikach z napowietrzaczem i wyposażonych w pokrywę. Narybek karmimy drobnym pokarmem żywym: nicieniami "mikro", larwami solowca, wrotkami lub pierwotniakami. Można karmić też żółtkiem kurzego jaja, jednak należy być bardzo ostrożnym przy karmieniu tym pokarmem, gdyż silnie zanieczyszcza wodę i może spowodować zatrucie.