| Chomiki |
Chomik syryjski – odmiana black banded |
| Systematyka |
| Domena |
eukarionty |
| Królestwo |
zwierzęta |
| Typ |
strunowce |
| Podtyp |
kręgowce |
| Gromada |
ssaki |
| Podgromada |
ssaki żyworodne |
| Szczep |
łożyskowce |
| Rząd |
gryzonie
|
| Rodzina |
chomikowate
|
| Podrodzina |
chomiki |
| Nazwa systematyczna |
| Cricetinae[1] |
| G. Fischer, 1817 |
| Rodzaje |
- Allocricetulus
- Cansumys
- Cricetulus
- Cricetus
- Mesocricetus
- Phadopus
- Tscherskia
|
| :) |
mój zwierz  |
Chomiki (Cricetinae) – podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych.
Do rodziny chomikowatych zalicza się blisko 300 gatunków zwierząt. Chomiki właściwe są bliskimi krewnymi norników, suwaka i szczura piżmowego. Zewnętrznie nie są zbytnio podobne do swych krewniaków. Zwierzęta bardziej podobne do chomików takie jak: mysz domowa, mysz leśna i inne z rodziny Muridae są bardzo dalekimi krewnymi chomików. Z licznej grupy chomików tylko niektóre gatunki można uznać za zwierzęta domowe. Należą do nich chomik syryjski, chomik Roborowskiego, chomik chiński, chomik Taylora, chomik dżungarski i podgatunek chomika dżungarskiego, chomik Campbella. Hodowane w domach chomiki mają swych krewnych żyjących na wolności.
Główne cechy budowy anatomicznej
| Wzór zębowy |
I |
C |
P |
M |
| 16 |
= |
1 |
0 |
0 |
3 |
| 1 |
0 |
0 |
3 |
Chomiki posiadają 16 zębów[2]. 2 siekacze i 6 trzonowców rozstawione na dole i na górze. Siekacze nie posiadają korzenia, dlatego rosną przez całe życie chomika. Zwierzę może je ścierać, jedząc twardy pokarm. Tuż przy obu stronach warg znajdują się pojemne torby policzkowe. Są tak duże, że po napełnieniu przekraczają podwojony obwód głowy. Służą do transportu pożywienia. Zwierzę opróżnia je pocierając je przednimi kończynami. Żołądek chomika składa się z dwóch komór. W pierwszej komorze następuje wstępne trawienie, natomiast w głównej komorze pokarm przechodzi ostateczne trawienie.
Żywienie
Podstawowym pokarmem jest specjalistyczna mieszanka dla gryzoni. Jako dodatek żywieniowy podaje się:
- Nasiona; pszenica, owies, kukurydza, jęczmień oraz pestki słonecznika i dyni (dwa ostatnie w małych ilościach).
- Warzywa; marchew, buraki, rzepa, brokuła, endywia, szpinak, liście kalafiora, pietruszka oraz brukselka, (ostatnie podaje się tylko chomikom, które skończyły 12 tygodni) .
- Owoce; jabłko, gruszka, winogrona.
- Zioła; krwawnik pospolity, gwiazdnica pospolita, starzec zwyczajny, koniczyna, mniszek pospolity, tasznik pospolity, liście maliny.
- Inne; rodzynki, gotowane jajko, ciasto owocowe (wszystko w małych ilościach).
- Owady – Chomiki też bardzo chętnie jedzą larwy mącznika. Należy im podawać 3-4 owady dziennie żeby uzupełnić potrzebne białko.
Nie wolno chomików karmić: kruchą sałatą, solonymi orzeszkami i słodyczami oraz gotowanymi jarzynami.
Do ścierania zębów mogą służyć gałązki z drzew owocowych (jabłoni czy gruszy).
Podział chomików
Chomiki dzieli się według wielkości na:
- duże
- średnie
- małe (karłowate)
Duże chomiki
Jedynym przedstawicielem dużego chomika w Europie i Azji jest, występujący również w Polsce, chomik europejski (Cricetus cricetus). Ma wielkość świnki morskiej, ze względu na specyficzny tryb życia nie nadaje się zupełnie do trzymania w domu.
Chomiki średniej wielkości
Do tej grupy chomików zaliczany jest chomik syryjski (Mesocricetus auratus). Kwestia czy rumuński chomik (Mesocricetus newtoni) o czarnej sierści na brzuchu jest odrębnym gatunkiem, czy tylko północnym podgatunkiem chomika syryjskiego nie została do końca rozstrzygnięta.
Chomiki karłowate
Chomik bałkański (Cricetulus migratorius) również pochodzi z Europy. Do tego samego rodzaju (mimo że zamieszkuje Azję) zalicza się chińskiego chomika pręgowanego (Cricetulus griseus). Niektóre chomiki zaliczane są do grupy karłowatych tylko ze względu na anatomię, gdyż posiadają pokaźne rozmiary. Największy z nich to chomik Tscherskia triton, podobny do szczura z powodu bardzo długiego ogona. Calomyscus bailwardi do złudzenia przypomina mysz. Jednak Tscherskia triton, Calomyscus bailwardi oraz zaliczany do karłowatych niewielki chomik Eversmanna (Allocricetulus eversmanni) bardzo rzadko sprowadzane są do Europy. Coraz częściej w handlu spotykne są krótkoogonowe chomiki karłowate. Chodzi tu przede wszystkim o chomika dżungarskiego (Phodopus sungorus sungorus), nazywanego też syberyjskim. Jego wschodni podgatunek to karłowaty chomik Campbella (Phodopus sungorus campbelli). Najmniejszym przedstawicielem karłowatych chomików jest chomik Roborowskiego (Phodopus roborovskii). Jest on także najmniejszy spośród wszystkich chomików.
