Osioł |
 |
Systematyka |
Domena |
eukarionty |
Królestwo |
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Gromada |
ssaki |
Podgromada |
ssaki żyworodne |
Szczep |
łożyskowce |
Rząd |
nieparzystokopytne
|
Podrząd |
koniokształtne |
Rodzina |
koniowate
|
Rodzaj |
Equus
|
Gatunek |
osioł |
Nazwa systematyczna |
Equus africanus – osioł dziki
Equus asinus – osioł domowy |
:) |
 |
:) |
:) |
Osioł – ssak z rodziny koniowatych. Charakteryzuje się dużą głową, długimi uszami, cienkim ogonem z kitą na końcu, małymi wymaganiami pokarmowymi i odpornością na brak wody.
W stanie dzikim występuje osioł afrykański (Equus africanus) z podgatunkami (osioł nubijski i osioł somalijski). Istnieją cztery rasy osła: osioł afrykański – dziko żyjący, oraz rasy udomowione: osioł kataloński, osioł Poitou
W wielu regionach świata użytkowany przez człowieka jest osioł domowy (Equus asinus[1]).
Udomowienie
Samica osła karmiąca młode
Osioł został udomowiony przez człowieka wcześniej niż koń. Pierwsze informacje dotyczące udomowienia pochodzą z Doliny Nilu z ok. 4000 p.n.e. czyli 6 tys. lat temu. Na tych terenach występowały obydwa żyjące do dzisiaj podgatunki osła afrykańskiego. Przypuszcza się, że z ich krzyżówek powstał osioł domowy (Equus africanus f.asinus). Niektórzy systematycy wyodrębniają jednak osobny gatunek Equus asinus.
Osły wykorzystuje się najczęściej jako zwierzęta juczne, rzadziej jako wierzchowe lub pociągowe, a ostatnio w onoterapii. Często są trzymane w ogrodach zoologicznych. Wyhodowano wiele ras, różniących się ubarwieniem, wielkością i temperamentem.
Osły mogą krzyżować się z innymi koniowatymi (zeedonk, muł, osłomuł), chociaż ich potomstwo zwykle jest bezpłodne.
Symbolika
W symbolice chrześcijańskiej osioł może być symbolem rozpusty, ale też skromności i pokory[2].
W polszczyźnie osioł symbolizuje: głupotę, tępotę (osioł skończony 'kompletny głupiec, dureń') [3], upartość (uparty jak osioł o człowieku: 'bardzo uparty')[4], ciężką pracę (haruje jak osioł pot. 'ktoś pracuje bardzo ciężko')[4].
Salami
Mimo powszechnej opinii jakoby salami wytwarzane było z mięsa osła, praktyka ta była i wciąż jest rzadka.